KOMNATA SEARY

Z każdą chwilą była coraz bardziej zdeterminowana i coraz bardziej zatracała się w swoich pieszczotach. Chłonęła zapach jego skóry i każdy najdrobniejsze drgnięcie jego mięśni.
Kiedy usiadł, wciągając ja na kolana, przez chwilę wpatrywała się w jego oczy, które płonęły i gasły, czując jak emocje robią z nim, co chcą.
Nie protestowała, kiedy wraz z nią udał się do łóżka. Nie czuła lęku, przestała się nawet krępować, lecz kiedy chwycił za pasek spodni rozpinając go, poczuła uderzenie gorąca i lekką niepewność. Wpatrywała się w niego, próbując opanować delikatne drżenie ciała i wyrównać spłycony oddech.
Obserwowała jak się nad nią pochyla, nie opierała się gdy dociskał jej dłonie do miękkiego podłoża i ponownie oszalała czując dotyk jego miękkich i gorących warg na swoim ciele.
Chłonęła każdy jego dotyk, każdą pieszczotę, czując jak ponownie oblewa się rumieńcem i zaczyna drżeć w jego silnych ramionach. Ku swojemu zaskoczeniu, czuła się bezpiecznie, a czas i miejsce, przestały mieć znaczenie.
Cichutko jęknęła, zamykając oczy. Chciała go dotknąć, lecz mocno trzymał jej dłonie. Delikatnie ugięła nogę w kolanie, przesuwając kolanem po zewnętrznej części uda anioła, była oszołomiona jego bliskością i delikatnością, jego stanowczością i łagodnością zarazem, był cudowny i sprawił, że pierwszy raz w życiu poczuła się jak kobieta...

Jej ciche pojękiwania, jedwab jej skóry i niewinność, budziły w nim coś, o czym dawno zapomniał. Kiedy zaczęła przesuwać kolanem po jego udzie, znieruchomiał na chwilę. Jego dłonie ścisnęły nadgarstki elfki tak mocno, że kiedy tylko się opamiętał, oderwał się od niej z głośnym westchnieniem. Odsunął się na skraj łóżka i wziął kilka głębokich wdechów, starając się wyciszyć. Był tak nabuzowany, że słyszał bicie własnego serca.

Poczuła silny uścisk jego dłoni na swoich nadgarstkach, jednak nie skrzywiła się ani nawet nie jęknęła, mimo iż troszkę ją zabolało. Vorg szybko sam zorientował się, że robi to zbyt mocno, a widząc jak zrezygnowany ciężko wzdycha i siada na skraju łóżka, nie mogła pozwolić by sądził iż ją skrzywdził. Podniosła się i na powrót usiadła na nim okrakiem, wpijając się z uśmiechem w jego usta.
- Nic mi nie jest - szepnęła mu na ucho, delikatnie zaciskając zęby na jego płatku. - A jeśli będziesz czuł się lepiej, to mogę ugryźć cię mocniej - dodała, oplatając go nogami. Jej usta bardzo wolno, zsuwały się z jego ucha na szyję, a dłonie wolno wplątały się między jego dredy.
Po chwili pchnęła go na łóżko, po czym złapała za pasek który już rozpiął i wolno wysunęła go z szlufek spodni, patrząc mu prosto w oczy. Jej drobne palce, wsunęły się za guzik spodni, który, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki, rozpiął się za pierwszą próbą.
Pochyliła się ku niemu, ponownie składając na jego ustach namiętny i delikatny pocałunek, lecz tym razem była powolna i dawała mu czas na opanowanie rozhuśtanych zmysłów i emocji.
Nie odrywając się od jego warg, niepewnie rozsunęła suwak tuż pod guzikiem i odrywając się od niego, spojrzała pytająco w jego oczy, czekając na pozwolenie z jego strony...

Kiedy usiadła mu na kolana, zapewniając go, że nic jej nie jest, uniósł wzrok i spojrzał jej w oczy. Lekkie ugryzienie w ucho, sprawiło, że od razu poczuł przyjemne dreszcze. Zaraz po tym, jak oplotła go nogami i po raz kolejny zaczęła sprawiać, że poczuł jak skaczą mu emocje, pozwolił jej pchnąć się na łóżko i z grobowym wyrazem twarzy przyglądał się jak pozbywa się jego paska od spodni, a następnie wpija się w jego usta. Czuł jak Meri rozpina guzik, dobierając się do suwaka. Nie przestając jej całować, delikatnie przejechał dłonią po jej plecach, lecz kiedy się wyprostowała, ponownie spojrzał w jej duże, brązowe oczy. Ledwo widocznie przełknął ślinę, czując jak wszystkie mięśnie na jego ciele, ponownie zaczynają napinać się jak skała. Przez chwilę wahał się nad tym, czy powinien jej pozwolić, jednak po krótkiej chwili, postanowił się przetestować. Przyciągnął do siebie jej drobną twarzyczkę, całując ją z namiętnością, a jedną z jej rąk skierował prosto do swoich spodni...

Kiedy tylko wsunął głębiej jej dłoń, zrozumiała, że otrzymała pozwolenie. Uśmiechnęła się subtelnie jeszcze żarliwiej odwzajemniając pocałunki.
Pieściła go delikatnie, powoli i niepewnie. Jej myśli plątały się jak sieć pajęczyn. Po części biła się z myślami czy nie wywoła burzy w szklance wody, lecz wsłuchując się w jego oddech i wnikliwie analizując zachowanie, czuła satysfakcję i szczęście, że może podarować je również jemu.
Poznawała go od podstaw. Jego zachowanie, jego reakcje, jego nową twarz, która eksplodowała w kwintesencji emocji i obserwowała jak walczy z pożądaniem i ekscytacją. Nie przeszkadzały jej jego płomienne oczy i ciemne żyły pod oczami, nie przeszkadzały jej jego silne dłonie, które chwilami zadawały jej ból. Ten ból był przyjemny, a ona poznawała również samą siebie.
Delikatnie zatapiając się w słodyczy jego ust, zjechała powoli ustami na jego kark. Z największą delikatnością obsypywała pocałunkami niewielki dołek między jego obojczykami, nie przerywając powolnych pieszczot. Rozkoszowała się smakiem, zapachem i gładkością jego skóry. Jej usta zaczęły podążać po linii obojczyka, powoli zsuwając się na jego nabrzmiały sutek, który delikatnie zaczęła ssać i kąsać.
Chciała dać mu wszystko, była gotowa dać siebie samą i wydrapać dla niego kawałek nieba by tylko mógł poczuć szczęście i akceptację, wierność i zwyczajną w świecie miłość, gdyż tylko tyle mogła mu ofiarować...

Zaparł się na dłoniach, wpatrując się w poczynania swojej małej elfki. Była delikatna i zmysłowa, a sposób w jaki obdarowywała go pieszczotami, sprawiał, że jego emocje i zmysły uspokajały się powoli. Kiedy zjechała ustami na jego tors, ze spokojem obserwował jak jej usta bawią się jego ciałem. W jego głowie równie nagle jak się skończyła, zaczęła się plątanina myśli, a emocje zaczęły wykwitać na jego twarzy w postaci czerwonych oczu i czarnych, grubych żył pod nimi. Ścisnął w dłoniach kołdrę czując jak kości strzelają mu w palcach. Nigdy w życiu nie pozwalał żadnej z kobiet na taki dotyk, gdyż zawsze brał co chciał i odchodził, a teraz znalazł się w zupełnie nowej dla siebie sytuacji, która momentami zaczęła go przerastać. Zamknął oczy, wyciszając się wewnętrznie, ale narastająca przyjemność, nie pozwalała mu zbyt długo na takie wyciszenie. Z jego ust wydał się cichy pomruk zadowolenia, a jedna z dłoni, delikatnie wsunęła się w bujne loki Meri, przyciągając jej gorące usta do swoich ust. Pragnął jej coraz bardziej i chciał ją posiąść tu i teraz, a jedyne co go powstrzymywało, to jej spokój i opanowanie w działaniach.

Czując, że panuje nad emocjami, odwzajemniła pocałunek, po czym ponownie zaczęła błądzić ustami po jego ciele zsuwając się coraz niżej wzdłuż jego torsu. Ponownie zatrzymała się na piersiach Vorga, następnie na jego pępku, po czym zsunęła się na podbrzusze, z delikatnością zbliżając się do najbardziej newralgicznego punktu jego ciała. Nie spieszyła się, nasłuchując jego reakcji i bijąc się z myślami.
Nigdy nie robiła takich rzeczy, była laikiem, ale w świecie w którym żyła przeczytała wiele książek i widziała kilka filmów. Wstydziła się, lecz i tym razem, postanowiła przełamać progi i znów zaryzykować.
Powoli i delikatnie zsunęła się między jego uda, odgarniając dłonią włosy za ramię. Zamieniła dłoń na usta, nie zmieniając tępa pieszczot i nasłuchując jego reakcji. Teraz ona czuła ekscytację i pożądanie, jakiego dotąd nigdy wcześniej nie doświadczyła. Jej dłonie wolno błądziły po jego nagim ciele, delikatnie ugniatając jego skórę opuszkami palców.
Teraz spodziewała się wszystkiego i była gotowa  na wszystko. Doskonale zdawała sobie sprawę, na jak cienki lód wstąpiła i pierwszy raz była gotowa na to co da jej los...

To co działo się na jego oczach, było nie tylko nowe ale również cholernie przyjemne... i niebezpieczne dla Meri. Ciepło jej warg i delikatność dłoni, wprawiały go w stan jaki powodował u niego zacieranie się cienkiej granicy, dzielącej go od wzięcia sobie elfki w trybie natychmiastowym. Starając się trzymać ostatkami sił, przejechał leniwie palcami, po dłoni swej kochanki umiejscowionej na jego brzuchu i mruknął z zadowoleniem, którego nie potrafił w tej chwili ukryć. Przyglądał się, jak jej usta przesuwają się do góry i na dół, a całe jego ciało, drżało z podniecenia. Kiedy ten sam płomień co u siebie, ujrzał w oczach Meri, na chwilę zamarł, przełykając ślinę. Nie spodziewał się, że elfka podejdzie do pieszczot z takim wachlarzem emocji, a jednak stało się. Patrzył na nią zaskoczonym wzrokiem, który z chwili na chwilę zaczął przeskakiwać ze spokojnego na rozogniony i ponownie wracać do normalności, a przyjemność jaka narastała w jego ciele, ogarniała go coraz bardziej. Zacisnął zęby i zamknął oczy, na chwilę przechylając głowę do tyłu. Nie wytrzymał. Wyprostował się gwałtownie i chwycił elfkę za ramiona, przyciągając ją do siebie w mało delikatny sposób. Spojrzał w jej piwne oczy, płonącą czerwienią i rzucił ją na łóżko, tuż obok siebie. Nie dał jej dojść do słowa, nie dał jej szansy zaprotestować. Pochylił się nad jej ciałem i za pomocą rąk i ust, zaczął pieścić łapczywie każdy dostępny skrawek jej skóry. Błądził językiem po jej piersiach, delikatnie ssąc sterczące sutki, a palcami lekko wbijał się w jej skórę, ugniatając ją ze stanowczością. Chłonął jej zapach jak wariat, a smak jej ciała doprowadzał go do szaleństwa. Gwałtownie zsunął się między jej uda i ponowił pieszczoty językiem. Chciał żeby poczuła to co on i miał zamiar nie ustępować w działaniach, dopóki nie zobaczy czerwieni na jej policzkach i nie usłyszy głośnego jęku zadowolenia.

Kiedy nagle złapał ją za ramiona i niemal rzucił obok siebie, na moment zamarła. Spodziewała się, że Vorg może poddać się emocjom i zechce zrobić coś nieprzewidywalnego.
Nie protestowała, liczyła na to i była zdawało się jej, że jest przygotowana na wszystko, lecz to jaką drogę wybrał jej kochanek, kompletnie zbiła ją z pantałyku.
Znów ją zaskoczył i ponownie jego pieszczoty, sprawiły, że cicho jęknęła, a jej ciało mimowolnie wygięło się w delikatny łuk. Zacisnęła dłonie na miękkiej pościeli, poddając się rosnącemu z sekundy na sekundę uczuciu rozkoszy. Jej oddech gwałtownie przyspieszył i stał się płytki, a w świat przed oczami zaczął wirować tak mocno, że postanowiła zamknąć oczy.
- Vorg - szepnęła, cicho wzdychając. Jej twarz pokryła się rumieńcem, a ciało z każdą chwilą obejmowała kolejna fala gorąca, zapierająca jej dech w piersi. Czuła jak drży nie mogąc złapać tchu i nie rozumiała co się z nią dzieje, co wzbudzało w niej zarówno lęk przed nieznanym jak również niemoc, przerwania pieszczot, które sprawiały jej niewyobrażalną przyjemność...

Jedna z dłoni Vorga powędrowała wprost na brzuch Meri, delikatnie dociskając jej ciało do pościeli, a druga zjechała między jej uda, dopieszczając ją na zmianę z językiem.
Zesłaniec szybko wyczuł niepewność elfki, lecz chciał dać jej coś od siebie, a to był jedyny sposób by nie rzucił się na nią w szaleńczym pożądaniu. W innym przypadku, pewnie nie zdążyłaby pisnąć, a byłoby już za późno by mógł się cofnąć.
Pieścił ją powoli i delikatnie, by po chwili zmieniać tempo na szybsze i stanowcze. Jej cichy jęk, ogarniająca jej ciało czerwień i zapach skóry, który był teraz znacznie intensywniejszy niż zawsze, napędzał go jak czerwień byka. Co chwilę podnosił wzrok, by spojrzeć na jej sylwetkę, która wyginała się w rozkoszy mimo naporu jego dłoni. Delikatnie przesunął palcami wprost na sterczący sutek i pieszcząc go kciukiem, stanowczo przyspieszył ruchy języka...

Straciła poczucie czasu. Pieszczoty Vorga doprowadzały ją na skraj szaleństwa. Wszystkie emocje zaczęły się mieszać i przeskakiwać jedna po drugiej, nie pozwalając jej jednocześnie myśleć.
Serce jeszcze bardziej przyspieszyło rytm wraz z oddechem, odbierając jej możliwość swobodnego oddychania.
Sposób w jaki prowadził ją przez nieznany ląd sprawił, że z jej ust wydobyło się cichutkie jęknięcie, a dłonie niemal natychmiast przeniosły się na jego barki. Próbowała kontrolować swoje odruchy, z ufnością oddać się w jego doświadczone dłonie, mimo lęku i niepewności ,który z każdą chwilą wrzynał się w jej świadomość. Lecz w chwili kiedy dodatkowo poczuła między udami jego dłoń ogarnęła ją kolejna fala gorąca tak mocna, że na moment przestała oddychać. Vorg doskonale wiedział jak sprawić, by szybko oszalała, nie mając czasu na słowo sprzeciwu. Poczuła jak gwałtownie reaguje jej ciało, a ów fala gorąca szybko zamienia się w falę nieznanej jej dotąd rozkoszy. Nie kontrolując się już zupełnie, zacisnęła mocniej palce na jego barkach, resztkami świadomości starając się nie zachowywać zbyt głośno...

Kiedy położyła dłonie na jego barkach, wpił się ustami jeszcze łapczywiej, coraz zwinniej poruszając językiem. Palce jej drobnych dłoni, które zacisnęły się na jego skórze, sprawiły, że sam poczuł dziwne, a zarazem przyjemne ciepło, które niespodziewanie rozlało się wokół jego serca. Mruknął z lubością, wsłuchując się w jęki zadowolenia jakie z siebie wydawała i zaczął powoli zwalniać swe ruchy. Kiedy zeszło z niej całe napięcie, a jej drobne ciało przestało dawać sygnały, że wciąż unosi się w rozkoszy, wysunął się spomiędzy jej ud i zaczął składać pojedyncze pocałunki na jej brzuchu, piesiach i szyi, wolno kierując się wprost na jej czoło, na którym złożył czułego całusa.
- Uwielbiam cię Merenven... mój piękny łabędziu... - szepnął i położył się obok, delikatnie otulając ją swoim ramieniem. Wyglądała teraz tak ponętnie, że westchnął w rozmarzeniu, kiedy tylko zaczął przyglądać się jej zaróżowionej skórze.

Była okropnie stremowana, czuła się lekko zagubiona, a jej ciało choć wszystkie emocje opadły, nadal rozkosznie pulsowało.
Kiedy położył się obok niej i otulił ją ramieniem, przez dłuższą chwilę wpatrywała się w niego, ciągle próbując wyrównać oddech i uspokoić serce. Nie miała nawet śmiałości się odezwać. W głębi serca czuła jednak niedosyt i nie podobało jej się to, że ponownie dał, nie chcąc od niej nic w zamian. Westchnęła cicho, odwracając od niego swoje spojrzenie.
- Jesteś nie fer - odparła niemal szeptem, nie kryjąc swojego rozgoryczenia.

Patrzył na nią ze spokojem w oczach. Spokojem, który jednak był tylko złudny.
- Kochanie... - nachylił się nad jej uchem, które lekko pocałował. - Nigdzie nie powiedziałem, że nie chcę twoich pieszczot... - z delikatnością, przesunął palcem po jej przedramieniu i łapiąc ją za rękę, nakierował jej dłoń wprost na swoje krocze. - Chętnie oddam się w twoje delikatne rączki, które doprowadzają mnie do szaleństwa... - mruknął, szukając jej ust.

Słuchała go w milczeniu, z zawodem wymalowanym na twarzy, jednak kiedy dosunął jej dłoń do swojego ciała, na jej twarzy natychmiast pojawił się uśmiech.
Delikatnie wpiła się w jego usta, odwzajemniając jego pocałunek, jednak zaraz zaczęła zsuwać się na jego kark, przesuwając usta wolno, centymetr po centymetrze.
Miała zamiar kontynuować to co zaczęła i tak samo jak poprzednio, nie spiesząc się, wolno, krok po kroku zsuwała usta coraz niżej. Tym razem, jednak zsunęła z niego resztę ubrania, po czym łobuzersko się uśmiechając zarzuciła na siebie kołdrę i nurkując w jej odmętach, dotarła między jego uda, ponownie zaczynając delikatne i powolne pieszczony. Jej opuszki palców również wolno przesuwały się po jego ciele, muskając każdy napięty mięsień...

Czuł się o wiele spokojniejszy, po tym co zafundował Meri, więc bez najmniejszego grymasu, oddał się w jej ręce. Teraz tylko, musiał panować nad swoimi emocjami, choć słowo TYLKO, było tu trochę nie na miejscu. Gdy elfka zniknęła pod kołdrą, zdejmując z niego resztę ubrań, spojrzał na nią w zaciekawieniu. Widząc dokąd zmierza, miał zamiar się odezwać, lecz nie zdążył, gdyż poczuł jak jej ciepłe wargi ponownie zaciskają się na jego kroczu.
- Diablica... - mruknął, zapierając się na dłoniach. Nie miał jednak zamiaru, oszczędzać sobie widoku jej ciała, więc strzelił palcami, a gruba, puchowa kołdra, zsunęła się z gwałtownie i wylądowała pod przeciwną ścianą. Uśmiechnął się wrednie, lecz już po chwili wziął głęboki wdech, czując jak pod wpływem jej pieszczot, jego ciałem zaczynają targać emocje.

Kiedy zdjął z niej kołdrę, zatrzymała się, wbijając spojrzenie w jego oczy. Zacisnęła lekko zęby na jego członku, dając do zrozumienia, że nie ma takiej opcji i za karę, nie da mu tej satysfakcji za żadne skarby świata. Złapała za prześcieradło i zarzuciła je na siebie, lecz tym razem, posuwając się o krok dalej, dołączyła do pieszczot rękę i język. Drugą ręką popchnęła go na łóżko i wystawiając zza prześcieradła dłoń, pogroziła mu palcem, delikatnie przyspieszając pieszczoty...

Zacisnął zęby, kiedy Meri go podgryzła. Gdy tylko zaciągnęła na siebie prześcieradło, westchnął ze zrezygnowaniem i już chciał się go pozbyć, kiedy poczuł jak pieszczoty, które funduje mu elfka, wkraczają na kolejny poziom, windując wysoko do góry. Na chwilę zupełnie wstrzymał oddech, patrząc na grożący mu spod prześcieradła palec. Ponownie zaparł się na dłoniach i chwycił palcami za obszycie materaca, starając się kontrolować to co się z nim działo, a nie było to teraz ani trochę łatwe. Mruknął cicho, zamykając oczy, a jego dłonie coraz mocniej zaciskały się na materiale. Przez jego ciało, jak na zawołanie przeszła kolejna fala gorąca, a tuż za nią fala przyjemności, sprawiająca, że jego samokontrola ponownie stanęła nad ogromną przepaścią. Jej dłonie, język i usta, fundowały mu w tej chwili coś, czego pewnikiem prędko nie zapomni i choć chciał się opanować, to zwyczajnie nie mógł. Po chwili zupełnie stracił kontrolę nad swoim oddechem, który z każdą sekundą i każdą falą przyjemności, stawał się coraz płytszy...

Słysząc jego płytki oddech, nagle przerwała, podsuwając sie ustami coraz wyżej, celowo dotykając swoimi piersiami miejsca, które chwilę temu, delikatnie pieściła.
Po chwili wysunęła się spod prześcieradła, również wrednie się uśmiechając, po czym wpiła się w jego usta, całując go zmysłowo i namiętnie. Słodycz jego warg, przyprawiła ją o gęsią skórkę i ciche mruknięcie. Po chwili z powrotem przesuwała się wzdłuż jego torsu, skupiając swą uwagę dłużej na jego sutkach, które teraz zaczęła delikatnie drażnić końcem języka. Wnikliwie obserwowała jego twarz i wsłuchiwała się w oddech. Kiedy poświęcała czas jego piersiom, dłoń Meri zawędrowała pod prześcieradło i wolno zaczęła się poruszać. Chciała trzymać go na krawędzi i sprawić by ten dzień na zawsze pozostał w jego pamięci. Po chwili znów odsunęła od niego dłoń i siadając na nim okrakiem, wolno zaczęła przesuwać usta, coraz niżej, tym razem ocierając się pupą o jego męskość i zatrzymując w miejscu, w którym mógł poczuć jak bardzo rozpalił ją przed chwilą do czerwoności i poczuć przedsionek przyjemnego ciepła. Zrobiła to z premedytacją, patrząc mu prosto w oczy. Delikatnie zakołysała biodrami, cichutko jęknęła, przymykając oczy i przesunęła dłońmi po napiętym torsie swojego cudownego anioła zsuwając się jednocześnie z jego członka...

Jego palce zaciskały się na obszyciu materaca tak mocno, że w pewnym momencie wbiły się w sam materac, robiąc w nim dziury. Sposób w jaki trzymała go na krawędzi, sprawił, że stał już jedną stopą po drugiej stronie, a niewiele brakowało by wskoczył do tej przepaści całkowicie. Tak naprawdę to nie miał pojęcia co dzieje się z elfką, która jeszcze dzisiejszego poranka, powiedziała mu, że jest kompletnie zielona w tych sprawach, a on będzie musiał prowadzić ją za rękę, krok po kroku pokazując jej ten nieznany świat. W tej chwili jednak, nie przychodziło mu na myśl nic, co miałby jej pokazać w przyszłości, gdyż radziła sobie tak, jakby robiła to od zawsze. Oddychał płytko pod wpływem jej pieszczot, a jego klatka piersiowa unosiła się i opadała, zanim zdążył nabrać powietrza. Kiedy patrzyła mu w oczy, lekko poruszając biodrami, wcisnął pięści w gąbkę materaca, czując, że jeśli elfka natychmiast nie przestanie tańczyć na cienkiej granicy, nie zatrzyma go już żadna siła.  Oczy błysnęły mu czerwienią, a grube, czarne żyły, rozsiały się na połowie jego twarzy. Zamknął powieki, starając się nie zwracać uwagi, na to jak część jej ciepłego wnętrza, znajduje się na jego męskości. Kiedy jednak się odsunęła, chwycił ją za ramiona i spojrzał jej prosto w oczy, zaciskając mocno palce na jej delikatnej skórze.
- Przestań ze mną igrać Merenven. Nie jestem z kamienia...

Zaśmiała się na jego słowa, z czułością całując jego miękkie wargi. Pochylając się nad nim zmusiła go by znów się położył i ponownie zaczęła obsypywać jego ciało delikatnymi pocałunkami, zsuwając się coraz niżej prosto między jego uda. Tym razem nie okryła się prześcieradłem, jedynie odgarnęła na jedno ramię włosy i pieściła go delikatnie i powoli, wsłuchując się w jego rozszalałe emocje.
Wiedziała, że lubi poznawać go w ten sposób i na pewno będzie robić dużo częściej.
Jej dłonie wolno błądziły po jego ciele, a opuszki palców, centymetr po centymetrze, delikatnie wnikały w napiętą skórę ukochanego. jej wstyd odpłynął i liczył się teraz tylko on i tylko ta chwila...

Pozwolił się pchnąć na materac, choć ani trochę nie był zadowolony z faktu, że został zlekceważony. Westchnął ciężko, oddając się temu co robiła, gdyż gdzieś tam z tyłu głowy wciąż czuł, że tańczy na krawędzi. Zamknął oczy, przestając patrzeć w jej stronę i skupił się na tym, co się teraz działo. Delikatność jej palców i wolnych ruchów, z każdą chwilą prowadziła go coraz dalej, a jego ciało ogarniało coraz większe napięcie. Czuł, że długo dziś tak nie wytrzyma, gdyż dziewięćdziesięcioletnia absencja dawała mu się wyraźnie we znaki. Postanowił się poddać i puścił wodze oddając się uniesieniu. W tym samym momencie spojrzał w kierunku Meri, omotując wzrokiem jej piękne ciało, dłonie i gesty jakimi go obdarowywała. To wszystko tylko spotęgowało przyjemność, która ogarnęła go od stóp, po sam czubek głowy.

Jej ruchy ciągle łagodne, delikatne i zmysłowe bardzo szybko doprowadziły go na szczyt. W ostatniej chwili zamieniła usta na dłoń, muskając wargami w jego nagi tors.
Była szczęśliwa i przyglądała się mu z ciekawością, chłonąc każdy najdrobniejszy gest z jego strony. Dopiero po chwili dostrzegła dziury w materacu i fragmenty gąbki walające się po łóżku. Pochyliła się nad nim i spojrzała mu głęboko w oczy, składając na jego ustach zmysłowy i długi pocałunek.
- Ja ciebie również uwielbiam - odparła z uśmiechem. - Dziękuję. - Delikatnie opadła na posłanie, wtulając się w jego pierś. Wsłuchiwała się w przyspieszony rytm jego serca, raz jeszcze całując go w nagi tors. Po chwili obróciłą się na brzuch i oparła dłonie na jego piersi z uśmiechem wpatrując się w jego twarz.

Przez chwilę leżał z zamkniętymi oczami, w ogóle ich nie otwierając. Czuł jak schodzi z niego całe napięcie, a ciało zaczyna się rozluźniać. Odwzajemnił pocałunek jakim go obdarowała i westchnął. Długo i przeciągle, z przyjemnością oddając się błogości jaka go ogarnęła. Po chwili jednak otworzył oczy i spojrzał w kierunku Meri ze zmarszczonym czołem.
- Jesteś piękna, delikatna i... cholernie nierozważna... - delikatnie objął ją dłonią i przejechał palcami po jej plecach, wciąż czując lekkie poirytowanie. Musnął ją ustami w czoło, po czym delikatnie klepnął ją w pupę. - W jadalni już na nas czekają. Wypadałoby się pojawić, szczególnie iż słyszę tam spory rumor. Czuję, że głowa Fritra paliła się dzisiaj od odwiedzin, dlatego chciałbym zjeść i mieć to z głowy... - musnął jej usta wargami i ponownie opadł głową na poduszkę.

Przyglądała się mu uważnie i z każdą chwilą rozumiała coraz mniej. Na jego twarzy malowała się irytacja, co jedynie potęgowało w niej uczucie swej nieudolności i coraz większej niepewności. Przez chwilę milczała jedynie wpatrując się w jego oczy.
- Jeśli zrobiłam coś nie tak to przepraszam... uprzedzałam cię, że nie jestem biegła w miłosnych uniesieniach i jeszcze długo nie będę - odparła niemal szeptem. - Starałam się być delikatna i starałam się postępować rozważnie. Przemyślałam każdy swój ruch, ale jak widać i jak zawsze nieudolnie. - Usiadła na kraju łóżka i cicho westchnęła, zerkając na rzucony fragment sukienki. Niemal od razu przypomniała sobie jego oburzenie, kiedy ją założyła. - Pójdę się ubrać i doprowadzić do porządku. Chyba, że nie muszę iść na ten obiad to zostanę w komnacie - dodała, wstydząc się spojrzeć mu w oczy.

Przez chwilę nie odzywał się słowem, jednak szybko postanowił sprostować sytuację. Przesunął się na kraj łóżka i usiadł obok niej, delikatnie odgarniając z jej twarzy kręcone pukle, które opadły jej na policzki.
- Za nic mnie nie przepraszaj... - uchwycił jej podbródek w dłoń i nakierował jej twarz na swoją. - Wybacz mi, ja po prostu odzwyczaiłem się od obcowania z kobietami, a żadnej nie pozwoliłem zbliżyć się tak jak tobie. To dla mnie wszystko nowe, a twój śmiech kiedy poprosiłem cię byś przestała ze mną igrać, zbił mnie z tropu. Zrobiłaś wszystko dobrze, nawet... aż za dobrze, choć szczerze mówiąc, nie wiem czy może być za dobrze... - westchnął, delikatnie obejmując ją ramieniem. - Nietypowy jest dla mnie fakt, że się mnie nie przeraziłaś, a obawiałem się tego kilkakrotnie. Obawiałem się, że zrobię ci krzywdę, a tego bym sobie nie wybaczył - spojrzał w kierunku materaca, który nadawał się jedynie do wymiany. - Muszę się oswoić z faktem, że czujesz się przy mnie bezpiecznie, z czego zresztą się bardzo cieszę. Niemniej jednak to dziwne uczucie, kiedy ktoś się mnie nie boi. Można by rzec, że całkiem przyjemne - przejechał dłonią po jej ramieniu, które po chwili delikatnie pocałował. - Chciałbym, byś towarzyszyła mi na dzisiejszym obiedzie, choć oczywiście do niczego cię nie zmuszam - skrzywił się na chwilę, przypominając sobie o sukience, w której chciała pójść. - Nie wiedziałem nawet, że potrafię być tak cholernie zazdrosny. Jeśli zdecydujesz się ze mną pójść, to ubierz co zechcesz, choć nie będę ukrywał, że będę miał oczy dookoła głowy i jeszcze dalej jak będzie trzeba i będzie mnie trafiał szlag, kiedy odkryję, że któryś z synów zagląda ci w dekolt... - spojrzał na podartą kieckę, po czym użył czaru by ją naprawić.

Pokręciła głową w niedowierzaniu, wbijając w jego twarz łagodne spojrzenie.
- Vorg... czy można się bać kogoś, kogo się kocha? Nie akceptować jego wad i zalet? Taki jesteś, takiego cię przyjęłam i z takim tobą chcę być. Nie przeszkadza mi to i rozumiem, że to co się działo, działo się pod wpływem emocji, dlaczego więc miałam się ciebie przerazić? - Pogładziła go po twarzy. - Dla mnie też wszystko jest nowe, pierwszy raz w życiu czułam coś takiego jak dziś i pierwszy raz nie czułam się jak śmieć i robiłeś ze mną rzeczy, o których nawet nie śniłam. Też czuję się w tym wszystkim troszkę zagubiona, bardziej niż ty,bo ty przynajmniej wiesz jak postępować z kobietą, a ja uczę się na tobie... niestety. - Poczuła jak jej twarz znów zalała się purpurą. - Vorg, uczymy się siebie, poznajemy na wzajem i jeszcze minie sporo czasu, nim przestaniemy się zaskakiwać, najważniejsze, że potrafimy o tym rozmawiać, a teraz przepraszam cię, ale pójdę przygotować się do obiadu, mój ty słodki zazdrośniku - dodała, chwytając za sukienkę, którą naprawił i całując go w czubek nosa, skierowała się do garderoby.
Przez dłuższa chwilę przeglądała ubrania i zastanawiała się jak powinna wyglądać. Zdjęła z wieszaka zieloną dość elegancką bluzkę i jasnozieloną dopasowaną spódnicę sięgającą niżej kolan. Postanowiła upiąć włosy i wsadzić do uszu kolczyki pasujące kolorem do zgrabnych szpileczek, w które wcisnęła stopy. Wykonała delikatny makijaż i przejrzała się w lustrze raz jeszcze, nabierając kilka głębszych oddechów, gdyż zaczynała się denerwować. Kiedy weszła do komnaty stanęła przed Vorgiem obejmując się ramionami.
- Czy taki ubiór jest wystarczająco adekwatny? Nie mam zbytniego wyboru, gdyż moja garderoba pełna jest samych pięknych ubrań i niestety zdecydowana większość to sukienki i spódniczki.

Vorg wysłuchał słów Meri, przyjmując je ze względnym spokojem i zrozumieniem. Nie miał w sumie nic do dodania, bo elfka ujęła to tak, że nie potrzebowało to zbędnego komentarza. Kiedy zniknęła w garderobie, odprowadził ją wzrokiem. Odczynił czar blokujący drzwi, po czym ubrał się i wezwał służbę.
- Słucham, panie? - drobna dziewczyna pojawiła się w drzwiach, wraz z dwiema koleżankami, czekając na polecenia.
- Materac jest do wymiany, panience niewygodnie się na nim śpi. Przynieście też czystą pościel i przebierzcie wszystko kiedy będziemy na obiedzie.
- Dobrze, zgodnie z poleceniem - skinęła dziewczyna. - Czy to wszystko?
- Tak, to wszytko. Zaczekajcie, aż wyjdziemy i zajmijcie się wszystkim.
Służka skinęła potwierdzająco głową i wyszła z pomieszczenia, a Vorg podszedł do okna i zamyślił się na chwilę. Jego przemyślenia przerwał głos Meri, która zapytała go o coś, jednak kiedy odwrócił się w jej stronę, zupełnie zapomniał, o co pytała dziewczyna.
- O co mnie pytałaś... piękny łabędziu? - przyglądał się jej zjawiskowej urodzie, nie mogąc oderwać od niej wzroku. Wyglądała jak siódmy cud świata, a on poczuł się nagle cholernie o nią zazdrosny. - Wyglądasz zjawiskowo kochanie... - podszedł do niej, przez cały czas chłonąc ją wzrokiem.

- Pytałam czy moja garderoba jest stosowna? Bo jeśli nie, to mogę poszukać coś jeszcze, ale niemal wszystkie wieszaki są powleczone pięknymi sukienkami i spódniczkami, a w dżinsach raczej nie wypada zasiąść do obiadu - powtórzyła ciepło się uśmiechając i bacznie przyglądając Vorgowi. - Dziękuję za komplement. Nad czym tak intensywnie myślisz? Coś się stało?

Vorg delikatnie uchwycił dłoń elfki i posłał jej delikatny uśmiech.
- Zastanawiam się co się będzie działo dzisiaj na obiedzie - powiedział ze spokojem w głosie. - I nie, nie musisz się przebierać, wyglądasz jak bogini kochanie - pocałował ją w skroń i delikatnie objął ramieniem. - Chodźmy. Pewnie już wszyscy się niecierpliwią cudny aniele.

--------------> Jadalnia (SCZ) /Vorg i Meri